68. Ptaki 2022. Część I

Żurawie, które kiedyś były dla mnie fotograficznym symbolem nadchodzącej wiosny, pokazywały się rzadko i straciły swoją wiodącą pozycję w moich ptasich łowach. Jest też drugi gatunek, który w tym roku bardzo mnie zawiódł. Dwa dudki tylko zalatywały po turkucie, ale gniazdowały gdzieś poza naszym siedliskiem. Ten piękny ptak stał się jednak już wcześniej ozdobą mojego portfolio i dużo uwagi poświeciłem mu też we wcześniejszych wpisach na tym blogu. Pleszki wprawdzie gniazdowały, ale dochowały się tylko kukułczego podrzutka. Wiosną zalatywały stadka szpaków na łąkę, ale gniazdowały gdzieś dalej. Bażantów, sójek, kwiczołów, paszkotów i drozdów śpiewaków było bardzo mało, a przecież w minionych latach roku zdominowały otoczenie naszego siedliska, ogródkowe grządki i podwórko. Jedyna para pleszek dochowała się kukułczego podrzutka. Po raz pierwszy nie było jednak spokrewnionych z pleszkami kopciuszków. Dopisała natomiast podwórkowa gawiedź – muchołówki szare, mazurki, kosy, zięby, pliszki i dzikie gołębie.

W Internecie, na wystawach i w albumach można oglądać piękne portrety pokazujące urodę naszych skrzydlatych rezydentów. Warto jednak fotografować ptaki inaczej – podglądając ich życie, starajmy się poznawać ptasie zwyczaje, zachowania, i polować na ciekawe ujęcia, których w ptasich albumach nie zobaczymy. Zapraszam do obejrzenia kilka przykładów tak ukierunkowanych fotołowów.

Na przedwiośniu udało mi się uchwycić ciekawy układ ciała startującego żurawia (1). Wiosną fotografowałem ptasie amory (2, 3). Częstymi gośćmi była para zięb. Żeby je fotografować z bliska wysypałem przed czatownią w płocie trochę ptasiej karmy. Pan zięba wyróżniał się nie tylko pięknym śpiewem przez cały dzień, ale także ciekawym upierzeniem, które lepiej prezentuje się od tyłu (4). Pani ziembowa, natomiast, chociaż nie ma ładnego głosu jest bardzo kłótliwa i potrafi wrzeszczeć – tu (5) na pana mazurka. Kiedy młoda dzierzba srokosz uderzyła w okno, reanimowałem ją i postawiłem na pieńku. Przez kwadrans dochodziła do siebie, a jak już odzyskała siły, przed odlotem zostawiła mi pamiątkę.

W tym roku nasze siedlisko zdominowały kosy. Obserwowałem jak samica zbierała materiał na gniazdo (7, 8), natomiast samiec bawił się w linoskoczka (9). Kiedy jednak pani kosowa siedziała na jajkach, pan kos doskonale wywiązywał się ze swoich obowiązków dostawcy pokarmu (10).