20. Fotomontaż

Tak tylko na marginesie
Podziwiam dzieła wielkiego fotokompozytora Ryszarda Horowitza. Co innego podziwiać czyjeś dokonania będące wynikiem fotomontażu, a co innego samemu próbować tworzyć obrazy bardzo niezgodne z fotografowaną rzeczywistością, ba – bardzo niezgodne z utrwalonymi na zdjęciach. Co znaczy „bardzo niezgodne”? W fotografii przyrodniczej, która jest w jakimś stopniu dokumentem, staram się w niewielkim stopniu ingerować w obraz zarejestrowany na matrycy aparatu, ale nie ma zdjęcia, którego nie poddałbym obróbce w programie graficznym przed pokazaniem. Jest to dodatkowe kadrowanie, wydobywanie szczegółów z cieni czy świateł, korekta koloru, zwiększanie kontrastu, stemplowanie niechcianych elementów, itd. A wszystko po to, aby obraz był kompozycyjnie i estetycznie zgodny z moim gustem (trzeba tylko pamiętać, że „gusta bywają różne”). Ale żeby tak zdecydowanie kłamać, jak na jednym ze zdjęć w tym wpisie?

Lecą żurawie
Od dawna, o różnych porach roku fotografuję brzask przed wschodem Słońca i postępujące zmiany barw na niebie i cieni na ziemi, co pokazałem już wcześniej. W tym tygodniu robiłem to przez trzy kolejne świty na mojej łące (kolejne trzy zdjęcia). Za każdym razem podczas tych sesji przelatywały nad łąką trzy żurawie. Za pierwszym razem byłem zaskoczony i nie zdążyłem. Za drugim razem przygotowałem się i zrobiłem im zdjęcie, ale efekt był mizerny, bo żurawie leciały za daleko. Za trzecim razem przeleciały bliżej ale po nieciekawym fragmencie nieba. Zdjęcie im oczywiście zrobiłem, jednak kadr nie zasługuje na pokazanie.

Oszustwo?
Pozostało mi zrobienie fotomontażu (zdjęcie trzecie). Oszustwo, na konkurs fotografii przyrodniczej się nie nadaje, ale czy naprawdę tak robić nie należy? Fotomontaże R. Horowitza to dopiero oszustwo! A ile nagród ten wielki artysta zgarnął? Otóż uważam, że w dzisiejszej fotografii nie ma konkretnych granic – co wolno, a czego nie wolno. Nie należy tylko kłamać, jeżeli chodzi o przekaz zdjęcia, że tak naprawdę było, jeżeli nie było.